Coś starego, coś nowego i coś ... niebieskiego

Jakiś czas temu zostałam poproszona o bycie świadkową na weselu moich przyjaciół. Wprawdzie bywałam na wielu weselach ale tylko w niektórych uczestniczyłam tak bardzo emocjonalnie, może dlatego, że nie były to dla mnie tak bliskie osoby, a może dlatego, że sama wewnętrznie dopiero zaczynam do tego dojrzewać... Jak widzę pary, które wręcz przymuszają swoich partnerów na zaręczyny, to sobie myślę, że ja bym tak nie chciała.... Nie chciałabym czuć, że on nie jest gotowy i robi to tylko pod moim naciskiem. Koniec końców to nie tylko mężczyzna musi chcieć...Wiele osób mogłoby by tu pewnie powiedzieć, że  tłumaczę w ten sposób obecny stan rzeczy, ale mi naprawdę się nie spieszy...  Gdyby nie ta cholerna biologia, która w pewien sposób narzuca na Nas - kobiety ramy czasowe, w których musimy się zmieścić żeby zrobić w życiu kolejny krok...  Bo mimo wszystko chciałabym mieć kwestie formalne za sobą nim się zdecyduję. Natomiast wesele- najchętniej wyjechałabym z najbliższymi na Bali i wzięła ślub na plaży.. Bez wesela, bez weselnych = kiczowatych pieśni, bez płytkich zabaw weselnych... Z małą imprezką boso na plaży (sama nie wierzę, że ja miłośniczka butów tak to sobie wyobrażam), tańcząc brodząc w wodzie przy kieliszku białego wina, bez wymuskanych bukietów, które są owszem piękne, ale wolę kwiaty w tej najprostszej formie, czuć wokół przestrzeń i wolność która byłaby NASZĄ wolnością ... Wspólną wolnością... Jedyne czego by mi brakowało- to ludzi- większej ilości rodziny i znajomych...

Póki co ślubne przestrogi coś starego, coś nowego, coś... zamieniam na:

Coś niebieskiego

 Coś starego

 

Coś nowego

Szczyptę romantyzmu

I garstkę elegancji

Oto ja :)